Over mij

Mijn naam is Yolanda Daniëls en ik woon in Naaldwijk.

Ik ben geboren in Delft en woonde een straat verder dan Jan en Roos Nauta. Zij fokten zo af en toe een nestje Cairn terriers en als kind kwam ik er heel erg veel. Ze hadden zelf geen kinderen, alleen Cairns. Hun kennel heette van de Todhunter. Op deze manier ben ik in contact gekomen met het ras. En altijd verliefd gebleven op dit ras.

Toen ik 16 was, ging onze herder dood en mocht ik van mijn vader op zoek gaan naar een cairn. We kwamen toen uit bij Cock Wessel, die had een nestje waar een teefje beschikbaar was. Ik kreeg toen mijn eerste cairn, I’ve got rhythm of Glannalladale, genaamd Tosh. Toen ze kwam als pup was ze zandkleurig en later had ze een rode ondervacht en een zwarte harde vacht. Tosh is maar 12 jaar geworden, na een hersenbloeding snachts moet ik haar in laten slapen.

In 2004 hebben we weer een pup gekocht. Ergens in Tilburg bij een onbekende fokker via marktplaats. Wel een stamboom, maar geen kennelnaam. Een lekker eigenwijs ding, genaamd Ayla. Een rode met zwarte snoet. Ondertussen was ik getrouwd en hadden we 2 kinderen en 2 katten. De katten joeg Ayla direct naar boven, de benedenverdieping was voor haar. Daar dachten de katten anders over, maar dat is heel lang een strijd geweest. De hond beneden en een plank voor de trap en de katten mochten lopen waar ze wilden. Echter boven was veilig, daar was geen hond.

Na mijn scheiding gingen de katten mee met mijn ex en bleef Ayla bij mij. Zij was een hele makkelijke hond, blafte weinig en luisterde prima. Alles wat ze spannend vond negeerde ze gewoon, dan was het niet eng. En dat werkte ook prima voor beide partijen. Toen ze 12 was kwam ik weer in contact met Marijke en mochten we gaan zorgen voor Ivy. Een lekkere ondeugende pup. Ayla vond het in het begin heel lastig, zo een druk ding om haar heen.

Alleen begonnen even later wat problemen met onze jongste dochter. Zij, blijkt nu, heeft autisme en een angststoornis. Nadat Ayla overleed en Ivy 2 jaar was, werd ze via Marijke gedekt. De bevalling was een belevenis opzich. Yvo zou Ivy maandagavond komen halen, ze was vrijdag uitgerekend. Alleen op maandagmorgen besloot ze dat het tijd was om te gaan bevallen. Paniek in de tent….

Maar na wat goede adviezen en kunst en vliegwerk, samen met mijn 2 oudste kids, hebben we het gered. 4 puppies in 2 uur tijd. Super gedaan en alle 4 gezond. Nougat, Puck, Coco en “Dikkie Dik”. Nougat mocht met ons mee naar huis.

Echter had Ivy in deze periode en daarvoor ook al, wat negatief gedrag getoond. Achteraf gezien hebben wij dit, door alle stress in huis vanwege onze dochter, niet goed gezien en gecorrigeerd. Het gevolg was dat ze, toen ze met Nougat weer thuis was, haar eigen kind aanviel en heel heftig, te heftig, corrigeerde. Toen heb ik Marijke gebeld en die zei, breng er maar 1 terug…. Die keuze heeft die avond voor een lang en intens gesprek gezorgd. Met als resultaat dat wij ervan overtuigd waren dat Ivy, vanwege alle spanning in ons gezin, hier niet goed mee om kon gaan. Wij hebben haar niet goed gecorrigeerd en hierdoor heeft ze verkeerde gewoontes geleerd. Dit zou ze bij ons nooit kunnen kwijtraken en hierdoor zou zij ook niet gelukkig zijn, maar wij ook niet. Dit was het moeilijkste besluit wat ik ooit genomen heb. Maar achteraf gezien wel de juiste. Na een klein jaar bij Marijke en Yvo te hebben gewoond, heeft ze nu een nieuw huis en een goed nieuw leven.

Nu hebben we Nougat en Mocca. Hun geschiedenis staat bij mijn honden.

De kennelnaam is een combinatie van de namen van mijn 3 dochters.

Davina, Alicia en Adira en daarachter de Todhunter van Jan en Roos Nauta.

Dalira’s Todhunter